Vragen
Wie is Joep?
Joep staat op de voorkant van de drie freerunnerboeken.
Hij heeft de manuscripten van de drie boeken gelezen en beoordeeld.
Ook de illustraties van Bert van der Meij heeft hij goed bekeken en Joep was tevreden. Hij vindt de boeken Supervet!
Toen het eerste boek Roofoverval net gedrukt was, ben ik ermee naar de school van Joep gegaan. Ik heb stukjes voorgelezen en samen met Joep over het boek verteld. Aan het eind van het bezoek kregen alle kinderen uit zijn klas het boek Roofoverval cadeau. En dat was feest!
Hoe kom je aan je ideeën voor een verhaal?
Ideeën kom ik overal tegen. Of ik nu de krant lees of langs het strand loop. Als iets me opvalt en me bijblijft, vraag ik me af of er niet een verhaal in zit.
Zo zag ik een keer een plaatje in de krant van een enorme sumoworstelaar. Er omheen stonden een paar jongens. Ze hadden allemaal zo’n gekke witte luier aan. Dit vond ik zo’n grappige foto dat ik er een verhaal van gemaakt heb. Het boek heet Joep en de blauwe tijger.
Waarom vind je het leuk om boeken te schrijven?
Als je verhalen verzint, kom je in een andere wereld terecht. Een wereld waarin je van alles kunt laten gebeuren. Je schrijft over helden en verliezers. Je leeft mee met kinderen die blij zijn of bang. Je laat het regenen of de zon schijnen. Er zijn dingen om te lachen, maar soms ook om te huilen.
Soms gebeurt er iets in het verhaal dat ik zelf niet in de hand heb. Dan ben ik echt verrast of verbaasd over iets dat ik schrijf. Hè? denk ik dan. Waar komt dit vandaan? Gaat het verhaal echt zo verder?
Of ik schrijf iets zieligs, en dat vind ik dan zo erg dat ik hardop zeg: ‘Ach, wat vreselijk!’
Als een verhaal heel spannend is, zit ik op de punt van mijn stoel. Net als de lezer houd ik mijn adem in, en wil ik heel graag weten hoe het afloopt. Terwijl ik het zelf schrijf!
Ik denk dat mensen dit bedoelen als ze het over inspiratie hebben. Het moment waarop je vingers over de toetsen vliegen. Het verhaal wordt geschreven zonder dat je zelf mee lijkt te doen. Wat een raar idee, vind je ook niet?
Maar hierdoor is schrijven juist zo leuk en bijzonder.
Wilde je als kind al schrijfster worden?
Nee, vroeger wilde ik bij de brandweer of de politie. Dat leek me spannend en je hoefde ook niet de hele dag op je stoel te zitten.
Maar ik ben schrijfster geworden. Spannend is het af en toe wel, maarrrr ik zit wel veel op mijn stoel en dat valt niet altijd mee.
Waarom schrijft u alleen spannende boeken?
Veel van de boeken die ik schrijf zijn spannend, maar er zitten ook altijd grapjes in. Alleen spannend is niet zo leuk. Niet voor de lezer, maar ook niet voor de schrijver. Af en toe moet je even kunnen lachen, zodat het allemaal wat minder heftig wordt.
Maar ik schrijf ook boeken die vooral grappig zijn. Lees maar eens een Pareltje boek. Of Joep en de blauwe tijger of Big Baps.